...

In haar proefschrift stelt de Nederlandse Liesbet Lawerman- van de Wetering dat de stijgende kosten in de gezondheidszorg keuzes over behandelingen onvermijdelijk maken. De gezondheidseconoom verdedigde haar proefschrift vorige week aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Bij die keuzes gebruiken beleidsmakers economische evaluaties over de kosten van interventies en hun effecten op zowel de gezondheid als het welzijn van de bevolking. Beleidsmakers moeten echter ook rekening houden met de maatschappelijke opvattingen over een eerlijke verdeling van gezondheid en zorg. Maar wat vinden Nederlanders nu eigenlijk een optimale verdeling van middelen in de gezondheidszorg? Uit de surveyresultaten bleek dat zij een behandeling in veel gevallen liever gunnen aan een jongere dan aan een oudere patiënt. Ook de ernst van de aandoening en de gezondheid na de behandeling beïnvloedden de keuzes van respondenten: hoe ernstiger de aandoening en hoe beter de verwachte gezondheidswinst, hoe meer een behandeling volgens Nederlanders in het basispakket van de zorgverzekering thuis hoort. Verkeren patiënten na hun behandeling nog steeds in relatief slechte gezondheid, dan wordt die behandeling hen minder gegund. In een tweede luik onderzocht Lawerman - van de Wetering of er ook andere factoren zijn dan alleen gezondheid - zoals geluk - die de maatschappelijk relevante baten van een behandeling kunnen weergeven. Uitgangspunt is dat bredere uitkomstmaten dan alleen gezondheid, zoals welzijn in de vorm van geluk, mogelijk beter geschikt zijn om alle maatschappelijk relevante baten van een behandeling te omvatten. Dat geldt bijvoorbeeld in de ouderenzorg stelt Lawerman, waar sommige interventies weinig effect hebben op gezondheid, maar wel het welzijn van patiënten verbeteren. Ongeveer de helft van de respondenten die bereid was om de middelen in de gezondheidszorg te verdelen over verschillende soorten patiënten, maakte die keuze op basis van verschillen in de huidige gezondheids- én gelukstoestand - en de rol die de behandeling daarin heeft gespeeld. De gezondheidseconoom besluit haar doctoraat dan ook door te stellen dat een behandeling niet alleen beoordeeld moet worden op haar bijdrage aan de gezondheid van mensen, maar ook op de mate van geluk die ze teweegbrengt voor de patiënt.