...

Een paar weken geleden dook op sociale media een verhaal op dat de recyclagebakken voor PMD, restafval en papier aan het einde van de rit opnieuw in éénzelfde, ongesorteerde zak gekieperd worden. Dat gebeurde in een treinstation. Het vervolg laat zich raden. Volgens FeBelGen gebeurt hetzelfde met geneesmiddelen. "Sinds twintig jaar wordt de Belg aangemoedigd zijn vervallen en ongebruikte geneesmiddelen naar zijn vertrouwde apotheek terug te brengen. Bij het uitkuisen van ons medicijnkastje scheiden we dan thuis vooraf netjes de verpakkingsdoosjes en bijsluiters van de blisters en de tabletten. Het zakje met de vervallen pillen, de zalfjes en flesjes geneesmiddelenrestanten overhandigen we dan aan de apotheker. Deze groepeert ze in een speciale doos en geeft ze op zijn beurt terug aan zijn leverancier. Als patiënt gaan we vervolgens huiswaarts met een goed gevoel.Maar wat gebeurt er eigenlijk met die vervallen en ongebruikte geneesmiddelen? De realiteit is ontluisterend: ze worden vervoerd naar een gewone verbrandingsoven... waar ze samen met het huishoudelijke restafval worden verwerkt. Niks te sorteren aan het einde van de keten dus. Dat anno 2017 vervallen en ongebruikte geneesmiddelen samen met het gewone huishoudelijke afval verbrand worden in dezelfde installaties, is overigens niet eens verwonderlijk: vervallen of ongebruikte geneesmiddelen die afkomstig zijn van de gezinnen, zijn voor het milieu op zich niet gevaarlijker dan de rest van het gewone huishoudelijke afval. De Europese afvalstoffencatalogus is hierover trouwens zeer duidelijk. Twintig jaar en meer geleden lagen de kaarten echter anders. Een groot deel van het huishoudelijke afval werd toen nog gestort, in de plaats van verbrand. Met alle risico's vandien voor insijpeling in de bodem en hier en daar het fenomeen van arme stakkers die deze storten kwamen afschuimen. Toen was er dus wel degelijk een reden om een aparte ophaling te organiseren van vervallen en ongebruikte geneesmiddelen. Maar nu, twintig jaar later, kunnen we ons afvragen of het niet beter is tabula rasa te doen? Op de eerste plaats voor het milieu zelf. Want de selectieve ophaling zoals die vandaag georganiseerd wordt, heeft finaal een grotere belasting voor het milieu tot gevolg (transport naar de apotheker, speciale dozen, tussentijdse opslag bij de leverancier, apart transport naar de verbrandingsoven). De burger kan perfect en met een gerust geweten voor het milieu zijn vervallen en ongebruikte geneesmiddelen behandelen zoals de rest. Tot slot nog dit: de grootste uitdaging voor de gezondheidszorg bestaat erin deze voor iedereen toegankelijk te houden. Hetgeen onder meer betekent dat iedere euro die eraan besteed wordt, zo kosteneffectief mogelijk moet uitgegeven worden. Het goede en oordeelkundige gebruik van geneesmiddelen maakt hiervan een belangrijk onderdeel uit. Hierop moeten wij onze middelen inzetten, meer nog dan vandaag het geval is. De huisapotheker moet hierin een centrale rol blijven spelen. Maar laat ons tegelijk stoppen met acties die historisch hun nut bewezen hebben maar nu enkel nog illusies in stand houden.FeBelGen