...
Het komt erop neer dat een innovatief geneesmiddel op de markt mag komen en ook terugbetaald wordt, maar dat er voorwaarden aan verbonden zijn waardoor ook de producent een deel van het risico op zich neemt. Zo moet hij in een periode van drie tot vijf jaar onomstotelijk aantonen dat de geneesmiddelen een meerwaarde hebben. Lukt dat, dan krijgt de patiënt zeer snel toegang tot het innovatieve geneesmiddel. Lukt dat niet, dan moet hij zijn prijs laten zakken en moet hij de onverantwoorde meeruitgave aan de ziekteverzekering teruggeven. Voorbeelden waarbij dit systeem zou kunnen werken zijn bepaalde diabetesgeneesmiddelen. Om de geneesmiddelenkosten de beperken, pleit de CM trouwens ook om meer types geneesmiddelen in ziekenhuizen onder een forfait te brengen. Dat forfait wordt per ziektebeeld vastgelegd, niet op basis van werkelijk verbruik. De middelen die daardoor vrij komen mogen wel terug naar het ziekenhuis gaan, als investering in de klinische farmacie. Daarbij wordt er meer tijd vrijgemaakt om een klinisch apotheker onmiddellijk bij de afdelingen te betrekken en hem tot bij het bed van de gehospitaliseerde patiënt te brengen. Lees de volledige nota hier.