Gewoon doen!' zei mijn impulsieve kant. 'Voor ondernemende vrouwen? Als arts ben ik toch totaal niet ondernemend? Zal ik hier wel bij passen?' zei mijn comfort-kant. Maar in de mooie comfortzone groeit er niets. Ik kocht mezelf een paar nieuwe stoute schoenen en schreef me in. En zo ging een vreemde medische eend samen met vele straffe eendjes drie dagen naar Marrakech. Dapper kwekkend, maar diep van binnen toch een klein beetje bang.

Zoals CEO's & topsporters, coachingskills als een extra ondersteuning zien,...

Ik kreeg 72 uur vol inspirerende opinies van Marokkaanse journalisten, kunstenaars en professors. 72 uur waarin 'tea-time' op een Berbers dakterras spontaan uitmondde in een dansfeest. 72 uur vol sublieme instagramplaatjes om onze social media mee te vullen. 72 uur vol gelach en nieuwe inzichten van straffe dames. Straffe dames met een doe-attitude, een open mind en fonkelende ogen. Met een duidelijke missie en doel. En met de energie en het lef om effectief naar dat doel te gaan. Want 'a goal without a plan is just a dream'. Straffe dames met het talent om ook anderen met deze vibes te besmetten. Hoe heerlijk was dit? I.p.v.'72HoursReload' was dit eerder een 'Lifechanging Reload'.

...kan dit ook bij artsen een meerwaarde zijn...

En dit virus besmette ook mij. Het besmette mij met de missie om de fonkeling in de artsenogen te houden. Sinds mensenheugenis is arts zijn een mooi beroep. Een beroep met vele mooie momenten, maar ook is er de miserie van de patiënt, een hoge werkdruk en het risico om de mens achter de patiënt niet meer te zien. Hierdoor is die fonkeling 'ad risk' om minder fel te worden en kan er verharding optreden. Iedereen kent wel die ene überenthousiaste arts die plots bitter wordt, die een versie van zichzelf wordt die hij nooit dacht te worden. En dat hoeft helemaal niet. Zoals CEO's, topsporters, vele mensen uit de bedrijfswereld coachingskills als een extra ondersteuning zien, kan dit ook bij artsen een meerwaarde zijn. Zodat pijnpunten geen pijnpunten hoeven te worden, de fonkel in de ogen mag blijven en anderen met deze vibes besmet kunnen worden. Een pluspunt voor de patiënt, collega's, de omgeving van de arts, maar voornamelijk voor de arts zelf.

Dus een big thank you aan Veerle Pappaert, Elke Jeurissen en de vele blijvend straffe madammen voor deze eye-opener! Een heerlijke ervaring en aanrader voor iedereen! #72HoursReload #besmarternotharder

Gewoon doen!' zei mijn impulsieve kant. 'Voor ondernemende vrouwen? Als arts ben ik toch totaal niet ondernemend? Zal ik hier wel bij passen?' zei mijn comfort-kant. Maar in de mooie comfortzone groeit er niets. Ik kocht mezelf een paar nieuwe stoute schoenen en schreef me in. En zo ging een vreemde medische eend samen met vele straffe eendjes drie dagen naar Marrakech. Dapper kwekkend, maar diep van binnen toch een klein beetje bang.Ik kreeg 72 uur vol inspirerende opinies van Marokkaanse journalisten, kunstenaars en professors. 72 uur waarin 'tea-time' op een Berbers dakterras spontaan uitmondde in een dansfeest. 72 uur vol sublieme instagramplaatjes om onze social media mee te vullen. 72 uur vol gelach en nieuwe inzichten van straffe dames. Straffe dames met een doe-attitude, een open mind en fonkelende ogen. Met een duidelijke missie en doel. En met de energie en het lef om effectief naar dat doel te gaan. Want 'a goal without a plan is just a dream'. Straffe dames met het talent om ook anderen met deze vibes te besmetten. Hoe heerlijk was dit? I.p.v.'72HoursReload' was dit eerder een 'Lifechanging Reload'. En dit virus besmette ook mij. Het besmette mij met de missie om de fonkeling in de artsenogen te houden. Sinds mensenheugenis is arts zijn een mooi beroep. Een beroep met vele mooie momenten, maar ook is er de miserie van de patiënt, een hoge werkdruk en het risico om de mens achter de patiënt niet meer te zien. Hierdoor is die fonkeling 'ad risk' om minder fel te worden en kan er verharding optreden. Iedereen kent wel die ene überenthousiaste arts die plots bitter wordt, die een versie van zichzelf wordt die hij nooit dacht te worden. En dat hoeft helemaal niet. Zoals CEO's, topsporters, vele mensen uit de bedrijfswereld coachingskills als een extra ondersteuning zien, kan dit ook bij artsen een meerwaarde zijn. Zodat pijnpunten geen pijnpunten hoeven te worden, de fonkel in de ogen mag blijven en anderen met deze vibes besmet kunnen worden. Een pluspunt voor de patiënt, collega's, de omgeving van de arts, maar voornamelijk voor de arts zelf.Dus een big thank you aan Veerle Pappaert, Elke Jeurissen en de vele blijvend straffe madammen voor deze eye-opener! Een heerlijke ervaring en aanrader voor iedereen! #72HoursReload #besmarternotharder