...
Het voorstel van dit sluismodel kadert in een nota over innovatief geneesmiddelenbeleid, een denkpiste dat de CM wi voorleggen aan de komende legislatuur. De CM stelt vast dat geneesmiddelen, ook na het verstrijken van het patent, nog altijd veel te duur blijven. Producenten verlagen de prijs wel wat, maar veel minder dan mogelijk is. Met als gevolg dat die geneesmiddelen voor de patiënt en voor de maatschappij uiteindelijk onredelijk duur blijven. Volgens de CM is het aan de overheid om regels op te leggen waardoor een optimaal prijsniveau wordt bereikt die nog altijd eerlijk is voor de producent. Het ziekenfonds wil werken met een sluismodel voor groepen geneesmiddelen met veel opvolggeneesmiddelen. Dat zijn gelijkaardige geneesmiddelen als het gepatenteerde geneesmiddel, zonder expliciete meerwaarde maar wel met een nieuw patent. Voorbeelden zijn cholesterolverlagers, antidepressiva en bloeddrukverlagers. Het systeem is volgens de CM eenvoudig: eerst is er een aanbesteding voor een bepaalde klasse geneesmiddelen. De producenten kunnen zich inschrijven en hun vraagprijs vastleggen. De sluis sluit. De laagst aangeboden prijs is het optimale basistarief. Maar nu kan de concurrentie tussen alle producenten in de sluis beginnen. Zij moeten allemaal hun prijs verlagen of de sluis verlaten. Dat wil zeggen dat zij voor hun geneesmiddel geen terugbetaling krijgen. Maar wie zijn prijs wel aanpast, krijgt voor een periode van drie tot vijf jaar de garantie van terugbetaling (vaste prijs en gegarandeerd volume). In Duitsland zou dat systeem al honderden miljoenen hebben opgebracht. Voordeel ervan is dat de beschikbaarheid van geneesmiddelen nooit in het gedrang komt.