"Dit vormt geen onderdeel van het debat", bleef moderator professor Bruno Flamion maar herhalen. Maar als iets hardnekkig is, dan is het moeilijk tegen te houden. Zo kwam het onderwerp 'ziekenhuis' al zeer snel ter sprake.
...
Ziekenhuizen hebben een eigen geneesmiddelenpolitiek. Zij hoeven niet te voldoen aan bepaalde 'generieke' normen. Waarna uit het antwoord onmiddellijk bleek dat de ziekenhuisfinanciering voor een groot stuk steunt op wat de labo's van grote merken inbrengen en de overheid daarom terughoudend blijft. Ziekenhuizen dwingen bij de merken zeer lage prijzen af - de zogenaamde aankoopformules - en die winst gaat naar het ziekenhuis. Generieken kunnen zulk een prijsdalingen nooit aanbieden, biosimilars in de toekomst ook niet. Alleen, zo merkten toehoorders op, heeft de overheid totaal geen zicht op de impact van de merkgeneesmiddelen op de financiering van het ziekenhuis. Is die niet transparant. Dat zou echter net zo goed een beleidsoptie kunnen zijn... een stelling die bevestigd noch ontkend werd. Politiek Het ging ook over de 'moeilijke' politiek die België voert bij het erkennen en terugbetalen van biosimilars. Voor FeBelGen, dat ook de sector van de biosimilars overkoepelt, zit er iets onlogisch aan wanneer een biosimilar door de EMA en dus Europa is goedgekeurd, terwijl het geneesmiddel toch alle moeite moet doen om in België aan de nodige vergunningen te geraken. "Als een middel is goedgekeurd door EMA, dan is het toch goed en dus gelijk. Wat is dan de waarde van registratie?" Joris Van Assche had vooral een déjà vu-gevoel. "Alle opmerkingen die hier worden gegeven, heb ik 10 jaar geleden al gehoord toen het over de generieken ging. Het doet mij dan ook deugd om vandaag openlijk te horen zeggen dat generieken identiek zijn aan het origineel." De 'onlogica' die Van Assche aanhaalde, werd niet door alle deelnemers gedeeld. "Het erkennen van een geneesmiddel en de terugbetaling zijn twee verschillende facetten", klonk het. Er werd ook verwezen naar het 'risico' die biosimilars uitmaken omdat ze, in se, nooit gelijk zijn. "Maar", zo merkte een deelnemer op, "als je twee loten van merkgeneesmiddelen zou gaan vergelijken, vind je soms ook verschillen." Voorschrijven Tijdens het panelgesprek werd ook nog doorgeboomd over de terughoudendheid van artsen en ziekenhuizen wat biosimilars betreft. In vergelijking met een aantal andere landen wordt hier veel te weinig gebruik gemaakt van de mogelijkheid om méér patiënten te behandelen met een uitgave die onder controle blijft. Er zijn nu drie biosimilaire moleculen, maar zonder veel succes. "Wij hebben geïnvesteerd in biosimilars, maar we blijven met een gigantische stock omdat artsen geen enkele reden hebben om op dit moment een biosimilar voor te schrijven", vertelde een toeschouwer. "In het buitenland werkt het, hier niet. De ziekenhuizen en de artsen twijfelen. Zij hebben een soort van 'incentive' nodig vooraleer ze de stap zullen zetten. Wanneer komt die er?" Maar op die vraag, kwam geen antwoord...