...
"Met de coronacrisis, wordt duidelijk hoe complex het is om aan wetenschap te doen en beleidsbeslissingen te nemen in een context van onzekerheid", schrijven Harry Rutter (prof. globale publieke gezondheidszorg, University of Bath), Miranda Wolpert (hoofd 'Mental Health Priority Area' in Wellcome Trust Londen) en Trisha Greenhalgh (prof. eerstelijnszorg, University of Oxford) in een gezamenlijk opiniestuk in The BMJ."Het gaat om een nieuwe ziekte. Sommige onderzoeksresultaten kunnen we ondertussen categoriseren als feiten, maar in het algemeen blijft het bewijs over de effectiviteit van interventies - zowel preventief als therapeutisch - fragmentarisch en beperkt. De mate waarin onderzoeksbevindingen m.b.t. andere ziekten (en zelfs andere coronavirussen) kunnen geëxtrapoleerd worden naar covid-19, is onderwerp van discussie."Immers, we hebben allemaal te maken met dezelfde pandemie. Maar onze kennis, wereldbeelden en waarden verschillen, zo vervolgen de auteurs. "Nu is niet het moment om anderen te demoniseren voor hun alternatieve interpretaties", schrijven ze. We moeten net blij zijn dat er verschillende perspectieven zijn om te kunnen omgaan "met de onvolmaakte data waarmee we het vandaag moeten doen". We moeten niet proberen te streven naar "een denkbeeldige eendimensionale waarheid", samenwerken is het codewoord om tot - dixit de auteurs - "rendabele, onhandige oplossingen" te komen. Rutter, Wolpert en Greenhalgh geven de volgende vijf adviezen aan beleidsmakers/managers: