...

Aan de Romeinse baden, in de schaduw van de abdij, staan steevast lange rijen. Het geeft aan hoezeer iedere bezoeker dit stadje - een van de pleisterplaatsen van het Brits toerisme - op zijn of haar wenslijstje heeft staan. Verwijlen mag je hier wel onder de arcaden met zicht op de torenspits van de abdij, baden zelf is er om redenen van hygiëne niet meer bij.Hoezeer Bath geassocieerd wordt met de - Romeinse baden, toch gaat de oorsprong van - het kuuroord veel verder terug. Volgens de - legende stichtte de Keltische prins Bladud het - stadje al in de 9e eeuw voor Christus uit - dankbaarheid omdat hij er na een modderbad - genezen werd van melaatsheid. De kern van - die nieuwe vestiging situeerde zich naar verluidt - rond wat vandaag die Romeinse baden - zijn. Tijdens de Romeinse tijd had je hier een - caldarium (warm bad), tepidarium (lauw) en - frigidarium (koud). De baden worden gevoed - door ingesijpeld maar geo thermisch opgewarmd - regenwater uit de omliggende - heuvels.Ook naderhand is de badcultuur blijven bestaan. Er zijn geschriften bekend uit de 12e eeuw die beschrijven hoe 'uit heel Engeland zieken hun kwalen kwamen wegwassen (sic) in de waters van Bath.'De herontdekking van de badcultuur in de late middeleeuwen en de weldoende werking, die aan het plaatselijke water en de baden werden toegedicht, lokte vanaf de 16-17e eeuw met geregelde tussen pozen ook leden van het koningshuis naar Bath. Zo is bekend dat Catherina van Braganza, de Portugese gemalin van Charles II, kwam kuren in Bath in de hoop dat het haar zou helpen om zwanger te raken. Het zal helaas niet baten. Op de tweede vrouw van haar schoonbroer en volgende koning, James II, heeft Bath wel een positief effect: Maria van Modena brengt een zoon ter wereld.In diezelfde periode bezoekt ook Anne, de dochter van koning James II, het stadje om uit te rusten na een miskraam, maar evenzeer omdat ze hoopte dat het drinken van het lokale water haar jichtprobleem zou oplossen. Tot in de 19e eeuw krijgt Bath leden van de koninklijke familie over de vloer, overtuigd als ze zijn dat kuren in Bath heilzaam is.Het eind van de 18e en begin van de 19e eeuw, als ook Jane Austen in de stad verblijft, is de periode van de grote bouwwerkzaamheden in de stad. Bath deint in meerdere windrichtingen uit, naar de hogergelegen heuvels, waar onder meer The Circus, Royal Crescent en een zieken huis voor reuma-aandoeningen ontstaan, en aan de overzijde van de Pulteney Bridge, waar residentiële panden langs brede lanen verrijzen. Ook de Pump Room, waar je aanschuift om de Romeinse baden te bezoeken en zowel eertijds als vandaag dé ontmoetingsplek voor bezoekers, dateert uit de 18e eeuw. Bij graafwerken voor die Pump Room worden trouwens de Romeinse baden herontdekt!De uitbreiding en renovaties in het Bath van rond 1800 kunnen echter niet verhullen dat de stad dan op haar retour is. De stad wordt een plek waar gepensioneerde militairen hun toevlucht zoeken. De elite trekt dan liever richting kust waar nieuwe badplaatsen zoals Brighton of Lyme Regis furore maken als 'the places to be'. Dat pootje baden in het zilte zeewater de voorkeur krijgt op een grauw en grijs ogend Bath klinkt misschien vreemd. "De opgepoetste gevels zoals je ze vandaag ervaart, zo zag Bath er in Jane Austens tijd helemaal niet uit", stelt onze stadsgids.Voor Austen zijn de jaren in Bath geen periode van grote productiviteit. Mary Shelley finaliseert hier wel haar bekendste roman Frankenstein. En ook Charles Dickens vertoeft meermaals in de stad en gebruikt weetjes die hij hier oppikt in The Pickwick Papers.