Een Dardenne Grand Cru

Een derde Gouden Palm (na Rosetta en L'Enfant) haalden de broers niet, wel de Palm als beste regisseur, wat zorgt voor een absoluut record aan Palmen in de geschiedenis van het Franse filmfestival. Le jeune Ahmed is een Dardenne Grand Cru.Misschien dat die regieprijs er eindelijk voor zal zorgen dat de broers Dardenne niet uitsluitend als sociale filmmakers zullen worden herinnerd. Dat zijn ze uiteraard nog steeds. Ze houden net als Ken Loach de vinger aan de maatschappelijke pols. Toch doen ze nog veel meer. In zowat elke film voeren ze een hoofdpersonage op dat zich uit een netelige situatie tracht te worstelen. Bijna steeds zorgt dat voor een tot aan het eind van de film volgehouden spanning. In Le Jeune Ahmed wordt dit ten top gedreven."Na het schrijven van het scenario beseften we dat het verhaal ging over de vruchteloze pogingen van de diverse personages om de jonge fanatieke Ahmed, ons hoofdpersonage, te verhinderen om zijn misdaad te plegen", zo duiden de broers in een intentieverklaring hun nieuwste worp. Toen ze aan hun script begonnen hadden ze niet onmiddellijk door dat het personage zo gesloten zou zijn, dat ze er zelfs in een film niet meer zouden in slagen om hem tot andere gedachten te brengen. Uiteindelijk kan niemand het uiterst snel radicaliseren van deze jongen een halt toe te roepen.Als men radicalisering tracht te vatten, stellen velen zich de vraag: "Waar is het misgelopen?", "Wie had moeten ingrijpen?". Zo ook de broers Dardenne. Daarvoor voeren ze heel wat personages ten tonele: zijn leraar, zijn moeder, zijn broer, zijn zus, zijn op -voeder, de rechter, de psycholoog van het gesloten centrum, zijn advocaat, de eigenaars van de boerderij waar hij geplaatst is, hun dochter die op hem verliefd wordt. Interessant is het personage van de uiterst extreme imam, die een verpletterende verantwoordelijkheid draagt. Zelfs hij heeft geen vat meer op het ongeleid projectiel dat zijn pupil snel wordt.Zoals wel vaker ( Le fils, L'enfant) kiezen de broers voor een heel jonge protagonist die van bij het begin van de film al geradicaliseerd is. "In onze films ontsnappen de hoofdpersonages in het algemeen aan hun 'opsluiting' dankzij een ontmoeting. Bij Ahmed is de indoctrinatie zo diep en verschrikkelijk dat een dergelijke ontmoeting geen kans maakt. Er was geen sprake van dat we een deus ex machina zouden gebruiken om het personage tegen zijn zin te redden." Volgens velen steken de broers Dardenne hun nek uit. "We wensen het gegeven van religieuze indoctrinatie frontaal te benaderen en wat ons interesseert is het analyseren van 'een Jihad van bij ons'."Ontelbare consultants werden geraadpleegd: politieagenten, imams, opvoeders, rechters. Een dergelijk onderwerp kan je volgens de broers niet bij benadering brengen. Al wat getoond wordt, moet totaal stroken met de waarheid.De broers schreven liefst anderhalf jaar aan het scenario, dat is een half jaar langer dan gewoonlijk. Vaak gaan stemmen op dat de moslimgemeenschap faalt en verantwoordelijk kan geacht worden voor terrorisme. In een sleutelscène moet de lerares verklaren waarom ze modern Arabisch wil onderwijzen als aanvulling op het antieke zoals dat in de Koran of in de moskee gehanteerd wordt. Een merendeel van de moslimouders blijkt dat initiatief van de lerares te steunen. Realistisch want in talrijke Belgische gemeenten tracht men lessen Arabisch te geven die los staan van religie, wat tot heel wat problemen leidde. Deze scène toont volgens Jean-Pierre en Luc Dardenne de extreme spanningen die wegen op onze samenleving.Of ze schrik hebben van de reacties? "We zijn ons bewust van onze verantwoordelijkheid. De film spreekt voor ons. Met een dergelijk onderwerp kan men zich altijd verwachten aan extreme reacties, die vaak iets zeggen over de ideologie van zij die reageren. Wij hopen dat de film debatten rond religie, radicalisme en identitaire ideologieën zal aanwakkeren."