Al bij al vrij goed, denk ik, als ik de resultaten van onze enquête over stress en burn-out mag geloven. De meesten onder u zien hun beroep als een echte uitdaging en kunnen de hoeveelheid werk goed aan. Zowat driekwart ontdekt nog steeds nieuwe en interessante kanten aan hun werk. Toch wel goed nieuws allemaal.

Er is evenwel - zoals steeds - een keerzijde aan die medaille. Er komen namelijk ook heel wat negatieve gevoelens uit de resultaten naar voren. En die zijn niet van de minste en ze overheersen eigenlijk het voorgaande.

Velen onder u voelen zich fysiek en emotioneel moe en slap, en hebben meer tijd nodig dan voordien om te ontspannen. Eén op de drie heeft het soms zelfs helemaal gehad met de werkzaamheden. Vooral de jongere apothekers kampen duidelijk meer met uitputting en motivatieverlies, zo blijkt.

Ligt burn-out hier op de loer? Jammer genoeg wel, blijkt uit de wetenschappelijke analyse van prof. Geert Dom, die als psychiater onze enquête mee begeleidde. Na een grondige doorlichting van de respons blijkt namelijk dat 56% van het staal boven de 'cut-off' scoort en dus problemen heeft met motivatie en betrokkenheid; 54% heeft dan weer te kampen met uitputtingsklachten. Dat betekent dat ongeveer de helft van de participanten toch op één of beide van die domeinen in een risicozone verkeert. Dat zijn zonder meer knipperlichten die de nodige aandacht vergen om een mogelijk dreigende burn-out op te vangen, benadrukt prof. Dom.

Laten we hopen dat binnen afzienbare tijd een soort van 'Apotheker in Nood' het levenslicht zal zien.

De reactie van prof. Eline Tommelein, die vanaf het begin van de pandemie een barometer bijhoudt over het wel en wee in de apotheken, gaat in dezelfde richting. Vooral de jonge apothekers hebben het hard te verduren, merkt zij op. Er wordt enorm veel van hen gevraagd, en ondanks hun motivatie weegt de administratieve last te zwaar door.

Onze enquête legt de vinger op een grote wonde, zoveel is duidelijk. Dat er nood is aan meer preventie en indien nodig behandeling, is een dooddoener. Toch lijkt de stap naar hulpverlening voor apothekers, net als voor andere gezondheidsberoepen, soms erg moeilijk, haalt prof. Dom aan. "Er groeien wel initiatieven (denk aan Arts in Nood), maar voor apothekers en andere zorgverleners is er nog weinig concreet voorhanden. België heeft duidelijk nood aan een goed uitgebouwd overkoepelend initiatief voor zorg voor de hulpverleners." Laten we hopen dat binnen afzienbare tijd een soort van 'Apotheker in Nood' het levenslicht zal zien.

Volgende maand krijgt u overigens de resultaten voorgeschoteld van het andere grote luik in onze bevraging, over middelengebruik.

veerle.caerels@roularta.be, apotheker@roularta.be, @VeerleCaerels, @apothekerBE

Al bij al vrij goed, denk ik, als ik de resultaten van onze enquête over stress en burn-out mag geloven. De meesten onder u zien hun beroep als een echte uitdaging en kunnen de hoeveelheid werk goed aan. Zowat driekwart ontdekt nog steeds nieuwe en interessante kanten aan hun werk. Toch wel goed nieuws allemaal. Er is evenwel - zoals steeds - een keerzijde aan die medaille. Er komen namelijk ook heel wat negatieve gevoelens uit de resultaten naar voren. En die zijn niet van de minste en ze overheersen eigenlijk het voorgaande. Velen onder u voelen zich fysiek en emotioneel moe en slap, en hebben meer tijd nodig dan voordien om te ontspannen. Eén op de drie heeft het soms zelfs helemaal gehad met de werkzaamheden. Vooral de jongere apothekers kampen duidelijk meer met uitputting en motivatieverlies, zo blijkt. Ligt burn-out hier op de loer? Jammer genoeg wel, blijkt uit de wetenschappelijke analyse van prof. Geert Dom, die als psychiater onze enquête mee begeleidde. Na een grondige doorlichting van de respons blijkt namelijk dat 56% van het staal boven de 'cut-off' scoort en dus problemen heeft met motivatie en betrokkenheid; 54% heeft dan weer te kampen met uitputtingsklachten. Dat betekent dat ongeveer de helft van de participanten toch op één of beide van die domeinen in een risicozone verkeert. Dat zijn zonder meer knipperlichten die de nodige aandacht vergen om een mogelijk dreigende burn-out op te vangen, benadrukt prof. Dom. De reactie van prof. Eline Tommelein, die vanaf het begin van de pandemie een barometer bijhoudt over het wel en wee in de apotheken, gaat in dezelfde richting. Vooral de jonge apothekers hebben het hard te verduren, merkt zij op. Er wordt enorm veel van hen gevraagd, en ondanks hun motivatie weegt de administratieve last te zwaar door. Onze enquête legt de vinger op een grote wonde, zoveel is duidelijk. Dat er nood is aan meer preventie en indien nodig behandeling, is een dooddoener. Toch lijkt de stap naar hulpverlening voor apothekers, net als voor andere gezondheidsberoepen, soms erg moeilijk, haalt prof. Dom aan. "Er groeien wel initiatieven (denk aan Arts in Nood), maar voor apothekers en andere zorgverleners is er nog weinig concreet voorhanden. België heeft duidelijk nood aan een goed uitgebouwd overkoepelend initiatief voor zorg voor de hulpverleners." Laten we hopen dat binnen afzienbare tijd een soort van 'Apotheker in Nood' het levenslicht zal zien. Volgende maand krijgt u overigens de resultaten voorgeschoteld van het andere grote luik in onze bevraging, over middelengebruik.