Niet alleen duurt het een tijdje vooraleer iemand effectief last krijgt van de invaliderende tekenen van een burn-out, de weg naar herstel is er vaak één van lange adem. Een wondermiddel bestaat niet, alleen een combinatie van verschillende technieken en methodes. Een (niet-exhaustief) overzicht.
Preventie
...
De beste aanpak van een burn-out? Zorgen dat iemand geen burn-out krijgt. Daarbij zijn er factoren die van de werknemer afhangen en andere van de werkgever en/of werkomgeving. Zelfzorg is belangrijk, zowel bij preventie als bij de behandeling van een burn-out. Gezonde voeding, bewegen en een evenwicht tussen privé- en werktijd zijn alvast een goed begin. Stop met piekeren, praat over je problemen met collega's en zoek op tijd de gepaste hulp om onnodige stress te vermijden. De werkgever kan zorgen voor een motiverende werkomgeving, een inspirerend team, positieve feedback en een boeiend takenpakket. Niet iedereen slaagt erin om een burn-out te overwinnen. Ondanks zelfzorg en andere hulp blijft burn-out op zich een risicofactor voor de ontwikkeling van een depressie. Of zelfs een trigger voor een depressieve periode bij personen die met majeure depressie kampen. Hoewel we in ons hoofdartikel van dit dossier enkele verschillen hebben uitgelegd tussen een burn-out en een depressie, is het voor artsen niet eenvoudig om te bepalen wanneer we eerder spreken van een burn-out dan wel van een depressie, want de aanpak ervan is wel verschillend. Ook zijn experts het niet altijd eens over de symptomen die niet dezelfde zijn. Daarom hoeft het dan ook niet te verwonderen dat er wereldwijd heel wat wetenschappelijke studies verschijnen over de wisselwerking tussen beide aandoeningen. Was de burn-out niet te voorkomen, dan is het in de eerste plaats belangrijk dat de persoon in kwestie aanvaardt dat hij/zij een burn-out heeft. In een tweede fase zijn een inventarisatie en de exacte benoeming van de problemen een goede stap om op die manier gefaseerd de verschillende aspecten ervan aan te pakken. Niet alle problemen die aan het licht zijn gekomen, zullen verdwijnen met eenzelfde techniek of methodische aanpak. Wat de oplossingen betreft: een deel ervan is identiek aan die van de preventie van burn-out. Soms is een persoon in staat om volledig zelf een traject naar herstel te volbrengen, anderen hebben de hulp nodig van hun huisarts, een psycholoog, coach... Hoewel de aanpak aangepast is aan het individu, zullen er toch aspecten van die aanpak gelijk lopen bij zowat alle personen met een burn-out. Zo luidt de eerste aanbeveling toch wel om tijdelijk met het werk te stoppen. Bij ernstige klachten kan psychotherapie soelaas bieden. Slechts in bepaalde gevallen is het voorschrijven van antidepressiva aangewezen en niet iedereen is het erover eens of vitamines en voedingssupplementen helpen. Personen met een burn-out moeten ook inspanningen leveren, want zelfzorg is een belangrijk deel van de oplossing. Sporten en vrijetijdsbestedingen moeten het lichaam ontspannen en het lage energieniveau opkrikken. Bij een vermindering van de erge symptomen is het zelfs geen slecht idee om reeds na te denken over wanneer en hoe iemand terug (deels) aan de slag kan gaan.