'Idee voor plexischermen komt uit Westerlo'

De titularis uit Zoerle-Parwijs is echter, zoals wel meer collega-apothekers, teleurgesteld door de (non)aanpak van deze crisis door de hogere overheid. "Samen met thuisverplegers en artsen stonden wij echt in de frontlinie. Met die plexischermen hebben we zelf gezorgd voor onze bescherming, want die was er niet. Net zomin waren er regels voor terugkeerders, voor mondmaskers werden woekerprijzen gevraagd en plots mochten supermarkten die verkopen: wij hebben dat telkens als een slag in ons gezicht ervaren. In die zin zou de hogere overheid meer appreciatie kunnen laten blijken voor wat wij gedaan. Gelukkig waren onze patiënten wel content." Dat dienstverlenend aspect, mensen helpen en bijstaan heeft Clyde Tai-Apin altijd gefascineerd. "In die zin kwam ik bij mijn studiekeuze vrij snel uit bij een medische richting. Dat ik uiteindelijk farmacie ben gaan studeren, heeft alles te maken met het feit dat ik naar België ben gekomen als beursstudent uit Suriname." Eertijds was de ex-Nederlandse kolonie in Zuid-Amerika een partnerland van ABOS, de Belgische organisatie voor ontwikkelingssamenwerking. "In mijn geboorteland kan je wel geneeskunde studeren, maar de toegang tot de universiteit gebeurt via loting. Dat is me niet gelukt, dus ben ik gaan uitkijken naar andere mogelijkheden, want ik wilde echt iets in de medische branche doen. Voor Surinaamse studenten die naar het buitenland willen, zijn er twee grote opties: de Verenigde Staten of Nederland. Enkelingen belanden in Brazilië en Cuba. ABOS had studiebeurzen voor studenten uit partnerlanden, maar dat ging gepaard met een strenge selectie. Ik slaagde, dus kreeg ik de kans om farmacie in België te gaan studeren." Clyde Tai-Apin heeft zeker geen spijt van zijn studiekeuze. "Als je het mij nu zou vragen, zou ik wellicht opnieuw farmacie kiezen. Dit gezegd zijnde, ik wil nog steeds graag begrijpen hoe artsen-specialisten bepaalde ingrepen doen en aandoeningen behandelen - gewoon omdat ik met die kennis uiteindelijk ook mijn patiënten wil kunnen verder helpen. In wezen blijft een apotheker een verlengstuk van de kennis van artsen, dus is het wel handig als je weet hoe de vork in de steel zit om patiënten gepast te begeleiden en gerust te stellen." Als Clyde in 1991 in Antwerpen belandt ("dat was het dichtst bij Nederland"), was het wel aanpassen geblazen. "Ik herinner me nog dat ik met grote ogen naar de chauffagebak keek, in de tropen kennen we dat niet. Mijn beurs bedroeg toen 17.250 frank, daarmee moest ik alles betalen: studies, huur, eten. Dan leer je rekenen, hoor. Ik betrap me er zelfs op dat ik vandaag altijd zorg dat ik redelijk wat geld op zak heb, dat gaat echt terug tot die periode." Uiteindelijk leert hij in de Sinjorenstad medestudente en huidige partner kennen, Katleen De Wijn. "Zij is van Heist-op-den-Berg. We zijn onze carrière gestart met vervangingen. Toen we aan het uitkijken waren naar een eigen officina zijn we op deze apotheek in Zoerle gestoten. We hebben die in 2000 overgenomen." Nochtans speelde de Surinaamse beursstudent aanvankelijk niet met het idee om de tropen voorgoed in te ruilen voor de Lage Landen. "In Suriname is de staat de grootste importeur van medicijnen. Er zijn ook wel privé-apotheken, maar zonder connecties verloopt de bevoorrading vaak moeilijk. Ik zou daar van nul moeten starten. Dan is het hier veel beter georganiseerd. Maar pas op, in den beginne heb ik als student wel heimwee gehad." Toch blijkt er zoiets te bestaan als de lokroep van de tropen, erkent de apotheker. "In een ideale wereld zou ik vier maanden in de tropen wonen, en de rest van het jaar hier. Ik reis jaarlijks na Kerstmis naar ginds. Ik wil die connectie niet verliezen. Mijn ouders en familie wonen daar nog, nieuwjaar wordt er flink gevierd. Ik kijk daar ook echt naar uit, en het voelt als thuiskomen." Of die reis dit jaar zal lukken, is echter nog hoogst onduidelijk. "Suriname telt wel een paar covid-gevallen, maar ook daar bestaat de vrees voor een opflakkering", stelt hij. Zijn eigen ervaringen als buitenlands student zinderen trouwens nog door in zijn politieke mandaten. Als schepen en oud-OCMW-voorzitter krijgt Clyde Tai-Apin in Westerlo immers ook te maken met asielzoekers. "Ik heb hier alle kansen gekregen, moet ik dan de deur zomaar sluiten voor nieuwkomers? Mensen die alles achterlaten en hun leven riskeren, dat doe je niet zomaar, hè. Deze crisis bewijst voor mij dat je mensen kansen moet geven. Maar je moet die kansen ook waarmaken."