...
Professor Didier Pittet, tegelijk ook hoofd van de dienst voor preventie en controle van infecties aan het universitair ziekenhuis van Genève, was degene die samen met apotheker William Griffith een twintigtal jaar geleden de hydroalcoholische oplossing ontwikkelde, omdat hij besefte handenwassen met zeep te tijdrovend en irriterend voor de huid was. De formule werd de Wereldgezondheidsorganisatie zonder octrooi ter beschikking gesteld.Er ging een schaduw boven dit mooie plaatje hangen toen in augustus 2018 een studie werd gepubliceerd over de groeiende weerstand van darmbacterie Enterococcus faecium tegen een hydroalcoholische oplossing à 23%. In de studie werden stalen verzameld tussen 1997 en 2015 met elkaar vergeleken.Het werk mag dan al eerlijke wetenschappelijke oogmerken hebben (en de wereld er terecht voor waarschuwen dat bacteriën resistentie opbouwen tegen alcohol), toch verscheen op de site van het blad Science Translational Medicine, waarin het artikel werd gepubliceerd, de eerder sensatiegerichte titel De hydroalcoholische oplossing verliest pluimen. In de brede pers trok een coauteur de efficiëntie van de hydroalcoholische oplossing als preventie tegen infecties in twijfel. Het woord 'superbug' weerklonk hier en daar.Didier Pittet vreesde dat deze berichten het verder verspreiden van de alcohol rub in de gezondheidszorg zouden ondermijnen. "Deze publicaties hebben (waarschijnlijk onvrij willig) de studie-analyse verkeerd geduid en de indruk gewekt dat de hydroalcoholische oplossing ondoeltreffend geworden is", schreef hij op 4 september 2018 minzaam in The Lancet Infectious DiseasesDe Zwitserse arts wijst erop dat de hydroalcoholische oplossingen die men in ziekenhuizen gebruikt 60% tot 90% alcohol bevatten. "Bevindingen met een oplossing à 23% hebben dus geen enkele klinische relevantie", klinkt het. De auteur voegt er nog aan toe dat de bacteriën die in de studie werden gebruikt, in het ziekenhuis aanleiding geven tot uit gebreide maatregelen om verspreiding te voorkomen."Een verkeerde interpretatie van laboratoriumstudies kan kwalijke gevolgen hebben", concludeert hij. "De weg tussen een beetje sensatiezucht en volledige vertekening is even gevaarlijk als kort."