...

" Ik kom uit een 'medisch gezin'. Mijn vader was huisarts in Munsterbilzen, mijn moeder verpleegkundige, ik heb een broer die dermatoloog is en een zus die arts is. Het 'medische' zit dus wel een beetje in onze genen. Ik wilde ook geneeskunde studeren, maar mijn vader zei dat drie artsen wel genoeg was en dat er wel wat meer diversiteit mocht zijn, dus zocht ik een andere richting en studeerde ik voor apotheker, ook al zat geneeskunde nog in mijn achterhoofd. Dat heeft er wellicht voor gezorgd dat ik een beetje anders tegen het beroep aankeek dan mijn medestudenten. Engagement is overigens ook iets wat in de familie zit. Mijn vader werkte tot twee jaar geleden als vrijwilliger bij bloedcollectes van het Rode Kruis, ook al is hij nu 82, hij doorkruiste het hele land." "De apotheker evolueerde van iemand die iets afleverde, een beetje winkelachtig, naar een zorgverstrekker. Het beroep heeft verschillende facetten die samenkomen in de apotheek. Er zijn nu ook zorgregio's, in mijn geval 'Zorgzaam Leuven' met eigen artsen, apothekers en verpleegkundigen die samenwerken om beter tegemoet te komen aan de noden van de patiënten, vooral chronische patiënten. Dat past perfect bij mijn visie." Toen apotheker Kerre studeerde ging er vooral aandacht naar scheikunde en niet naar ziekteleer of anatomie, maar inmiddels is de opleiding helemaal veranderd. "Ik denk dat ik tot de laatste lichting van de 'oude school' behoor. Daarna lag de klemtoon in de opleiding niet meer alleen op scheikunde, wat mij ook beter had gelegen. Nu ben ik blij dat ik apotheker ben, een zorgzame apotheker, dat is ook wat nogal wat patiënten mij zeggen. Ik ben oprecht met de mensen begaan en dat merken ze. Het commerciële is voor mij niet het belangrijkste, patiënten begeleiden en helpen, dat is waarom ik uiteindelijk voor het beroep van apotheker heb gekozen." De pandemie heeft eerlijk gezegd niet zoveel veranderd, zo zegt Bart Kerre. "Ja, omdat we open bleven, waren we voor heel wat mensen het eerste aanspreekpunt tijdens de pandemie, net zoals voordien. We hebben veel mensen kunnen helpen met gewone problemen, maar ik kan niet zeggen dat we overspoeld werden. In het begin waren heel wat mensen in paniek en gingen ze voorraden aanleggen. Vragen over de ziekte en de symptomen waren zeldzaam en vanaf de lockdown was het vrij rustig. Met het virus en de ziekte zelf werden we niet zo rechtstreeks geconfronteerd. Ik heb veel meer bewondering voor mensen in de thuisverpleging die in de vuurlinie stonden en bleven werken zonder veel beschermingsmiddelen, terwijl apothekers en ziekenhuizen die middelen wel relatief snel hadden." "Door de maskers en andere maatregelen zoals handen wassen en ontsmetten, waren en zijn er veel minder infecties, dat hoorden we ook van huisartsen. Ik hoop dat die gewoonten niet verdwijnen. Door de pandemie begrijpen mensen hoe belangrijk hygiëne is en hoeveel leed je ermee kan vermijden. Tijdens de hele crisis werden we heel goed geholpen door de stad Leuven. Er waren verschillende campagnes zoals 'Leuven Helpt' voor daklozen en andere kwetsbare inwoners, en een platform voor burenhulp en 'Zorgzaam Leuven'. Zelfs nu nog krijg ik regelmatig een telefoontje van de stad om te vragen of alles goed verloopt, of er problemen zijn, of ze ons kunnen helpen. Ik vind dat Leuven en zijn burgemeester het heel goed doen." "Het beroep van apotheker evolueerde de laatste jaren aanzienlijk, in de goede zin en in de richting die ik altijd al wilde en waarin ik al werkte. De evolutie van het beroep was daar een bevestiging van. Voor mij stond de patiënt altijd al centraal. Ik hoefde mij niet aan te passen. Ik wil niet opscheppen maar mensen kwamen en komen van best vrij ver naar onze apotheek." "Wat wel een grote verandering was, was de administratie en de manier van werken, maar dat geldt voor alle beroepen. Het eerste jaar in de apotheek gebeurde nog alles telefonisch, zonder computer, laat staan internet, de bestellingen werden telefonisch gedaan, informatie moest je opzoeken in boeken. Op dat vlak veranderde er ontzettend veel." "Er wordt veel gepraat over de opmars en de concurrentie van online apotheken, maar zelf ben ik daar niet zo bang voor. Ik denk dat de meeste patiënten nog altijd liever langskomen voor 'live' advies en hulp. Of om te praten. Die sociale functie hoort bij de functie van de apotheker. Mijn vrouw ¬ verpleegkundige én apothekersassistente ¬ en ik brengen bijvoorbeeld al decennia met de fiets geneesmiddelen naar mensen die niet mobiel zijn. Dat deden we vorig jaar wellicht nog meer dan ooit. Net zoals ik is mijn vrouw heel geëngageerd en dat engagement is er ook bij de mensen die bij ons werken." "Een andere factor is dat door de pandemie de mensen meer dan ooit en overtuigd lokaal kopen, wat wij zelf ook doen." "Vaccins toedienen in de apotheek? Voor mij hoeft het niet echt, maar we volgen de opleiding wel. Bovendien hebben we een verpleegkundige ¬ mijn echtgenote ¬ in huis die nu ook actief meehelpt met het toedienen van vaccins in het vaccinatiecentrum in de Brabanthal. Zelf engageer ik mij als apotheker om vaccins klaar te maken. Maar ik vind wel dat een apotheker geen arts is en ben ik nogal van de 'schoenmaker blijf bij je leest'-gedachte. Ik ben ook niet zeker of het in elke apotheek haalbaar is. Maar als we de artsen kunnen ontlasten, dan werken we graag mee." "Iets wat in de loop van de jaren ook veranderde, is de relatie tussen artsen en apothekers die vandaag veel hechter is dan vroeger. Aan de KU Leuven is er zelfs een project waarbij artsen op 'inleefstage' gaan bij apothekers en omgekeerd. Ik denk dat de apotheek sowieso evolueert naar een zorgcentrum en dat is goed", aldus apotheker Kerre.