De zomer is voorbij, het najaar nadert. De bomen langs de weg beginnen te kleuren, de dagen worden korter en de nachten langer. Het is geen mooie zomer geweest voor de mensheid. Terreur heeft het weer eens doorkruist, langzaam krijgen we het gevoel dat we voortdurend op onze hoede moeten zijn. Zoals het een journalist betaamt heb ik elk artikel in de kranten gelezen, elk nieuwsuitzending op televisie gezien.
En toch, middenin dat Kwaad (mét hoofdletter) is me ook iets anders opgevallen... Neem nu het verhaal van de kleine Javier, amper 3 jaar en brutaal omvergemaaid op de Ramblas. Een agent heeft zich onmiddellijk over de peuter bekommerd. Hij werd even snel geholpen door een apotheker die in zijn apotheek een defibrillator had. De apotheker heeft al zijn kennis en kunde uit de kast gehaald om het jongetje te helpen. Het was tevergeefs.
Vorig jaar, 22 maart, Brussel, Wetstraat. Wie was er als eerste om de zovele slachtoffers zo goed mogelijk bij te staan? De buurtapotheker...
Vorig jaar, zomer, Nice... Hetzelfde scenario. Daar hebben de lokale apothekers zich zelfs - wars van enige concurrentie - verenigd om de dagen na de terroristische aanval op de promenade hun deuren open te zetten voor burgers die steun en hulp nodig hadden. Zij waren het eerste luisterende oor, zij hebben hun patiënten doorverwezen naar professionele crisisopvang waar psychologen de taak van hen overnamen. Ze deden dat onbezoldigd, ze hielden hun apotheken uren langer open dan anders, alleen maar om er te zijn.
Telkens weer, bij elke terreurdaad, hoor je hoe apothekers haast heldendaden verrichten. Diegene die beweert dat een apotheker een veredelde commerçant is, kan niet anders dan zien dat op die momenten de apotheker terug gaat naar de basis van zijn beroep: hulp bieden aan diegenen die hem op dat moment het hardst nodig hebben.
Middenin alle hindernissen die de apothekers nu moeten nemen met de nieuwe concepten zoals huisapotheker, de zorgen om de toepassingen van het Meerjarenkader, de kopzorgen om de toekomst mogen we dat vooral niet vergeten. Dat de apotheker een van de meest toegankelijke en bereikbare zorgverleners is in het hele gezondheidscircuit. Dat de burger zijn aanwezigheid op het terrein heel hard waardeert en dat de apotheker net daar ook een grote taak staat te wachten...
De vakantie is voorbij, de taak roept... Ik wens u allen veel nieuwe energie en moed. Apothekers gaan ervoor. Altijd...
En toch, middenin dat Kwaad (mét hoofdletter) is me ook iets anders opgevallen... Neem nu het verhaal van de kleine Javier, amper 3 jaar en brutaal omvergemaaid op de Ramblas. Een agent heeft zich onmiddellijk over de peuter bekommerd. Hij werd even snel geholpen door een apotheker die in zijn apotheek een defibrillator had. De apotheker heeft al zijn kennis en kunde uit de kast gehaald om het jongetje te helpen. Het was tevergeefs.Vorig jaar, 22 maart, Brussel, Wetstraat. Wie was er als eerste om de zovele slachtoffers zo goed mogelijk bij te staan? De buurtapotheker...Vorig jaar, zomer, Nice... Hetzelfde scenario. Daar hebben de lokale apothekers zich zelfs - wars van enige concurrentie - verenigd om de dagen na de terroristische aanval op de promenade hun deuren open te zetten voor burgers die steun en hulp nodig hadden. Zij waren het eerste luisterende oor, zij hebben hun patiënten doorverwezen naar professionele crisisopvang waar psychologen de taak van hen overnamen. Ze deden dat onbezoldigd, ze hielden hun apotheken uren langer open dan anders, alleen maar om er te zijn.Telkens weer, bij elke terreurdaad, hoor je hoe apothekers haast heldendaden verrichten. Diegene die beweert dat een apotheker een veredelde commerçant is, kan niet anders dan zien dat op die momenten de apotheker terug gaat naar de basis van zijn beroep: hulp bieden aan diegenen die hem op dat moment het hardst nodig hebben.Middenin alle hindernissen die de apothekers nu moeten nemen met de nieuwe concepten zoals huisapotheker, de zorgen om de toepassingen van het Meerjarenkader, de kopzorgen om de toekomst mogen we dat vooral niet vergeten. Dat de apotheker een van de meest toegankelijke en bereikbare zorgverleners is in het hele gezondheidscircuit. Dat de burger zijn aanwezigheid op het terrein heel hard waardeert en dat de apotheker net daar ook een grote taak staat te wachten...De vakantie is voorbij, de taak roept... Ik wens u allen veel nieuwe energie en moed. Apothekers gaan ervoor. Altijd...