...
Vrouw zijn, niet laaggeschoold en ouder dan 65 jaar (al is dat relatief). Het profiel van de bijsluiterlezer is hiermee geschetst. Een onderzoek bij 800 patiënten heeft duidelijkheid gebracht: de bijsluiter wordt veel te weinig gelezen. Niet omdat de lettertjes te klein zijn - al halen respondenten dit wel als bijkomende reden aan - maar vooral omdat de patiënt er het nut niet van inziet: hij heeft de uitleg al van zijn arts en zijn apotheker gekregen. Laat ons eerlijk zijn: een bijsluiter lezen is een opdracht. Net daarom heeft het FAGG alle bijsluiters ook op internet gezet. Alleen blijkt uit het onderzoek dat de modale burger de site van het FAGG amper kent. Slechts 52 van de 800 bevraagde personen heeft er ooit naar gesurft. Toch gaat de patiënt op zoek naar informatie via internet. Gezondheidssites zijn populair. Bijna de helft van de geïnterviewden is al eens online op zoek gegaan naar gezondheidsinformatie. De oudere patiënt en de man valt hier weer uit de boot. Veiligheidsadviezen Als de patiënten wordt gevraagd waarom ze de veiligheidsadviezen niet lezen dan antwoorden ze in de kantlijn dat er gewoon te veel informatie op de bijsluiter staat. Toch mogen die veiligheidsmaatregelen niet zomaar verwaarloosd worden. De onderzoekers raden de overheid dan ook aan om strategieën te ontwikkelen om deze waarschuwingen meer doelgericht en overzichtelijk in kaart te brengen. IT-toepassingen (en waarom geen gadgets om de mannen aan te trekken), pictogrammen... alles moet mogelijk zijn. De overheid moet zich ook buigen over de manier waarop ze info verspreidt: het FAGG kan daar een cruciale rol in spelen. Die informatie moet ook toegankelijk zijn voor laaggeschoolden en ouderen.