...
Het kb is een voorbeeld van ambtenarentaal, maar de essentie is voor de apotheker veel belangrijk. Bij een voorschrift op stofnaam moest de apotheker een molecule nemen uit een geneesmiddelengroep van strikt identieke geneesmiddelen qua vorm, dosering en aantal gebruikseenheden. De apotheker werd daardoor soms voor grote problemen gesteld: als hij bijvoorbeeld een voorschrift voor een doosje van 30 eenheden kreeg, maar dat niet in huis had, dan kon hij weliswaar een kleinere verpakking meegeven, maar geen grotere. Met het kb is daar nu een einde aan gekomen. De apotheker zal, binnen een bepaalde marge, een iets grotere verpakking mogen geven als hij de voorgeschreven hoeveelheid niet in huis heeft. Belangrijke randopmerking: geeft hij een grotere doos mee, dan moet hij ook de prijsvork van goedkope geneesmiddelen van die groep (van de grotere eenheid) respecteren. De maatregel geldt niet voor verpakkingen, kleiner dan 28 stuks, of groter dan 120 eenheden, noch voor verdovende middelen, psychotrope stoffen of antibiotica.