...

Het is zo herkenbaar: een verpleegkundige, kinesiste, arts of secretaresse die werkt in een groot ziekenhuis krijgt last van hoofdpijn. Paracetamol zou verlichting kunnen brengen en verhinderen dat de werknemer naar huis moet en de dienst aan zijn collega's moet overlaten. Omgeven door duizenden paracetamolpilletjes - vrij verkrijgbaar in de handel - moet deze hoofdpijnlijder een beroep doen op zijn eigen voorzienigheid (en zelf een voorraadje paracetamol meebrengen), een pilletje vragen aan een collega (uit de privécollectie), hopen dat het ziekenhuis een OTC-geneesmiddelenkistje heeft voor personeel of, in uiterste nood, het ziekenhuis verlaten om in de buurt een publieks-officina te zoeken en daar een doosje paracetamol kopen. Absurd Te absurd voor woorden, vindt Louis Ide (N-VA). "Als een zorgverlener ziek is, kan hij een beroep doen op de arbeidsgeneeskundige diensten. Maar het is te gek dat een zorgverlener bij last van hoofdpijn zou moeten aankloppen bij de arbeidsgeneeskundige dienst. Zeker als het om een gewoon kwaaltje gaat dat hij thuis met een OTC-middeltje ook oplost. Het zou toch niet meer dan logisch zijn als ziekenhuisdirecties bepaalde voorschriftvrije medicatie zoals paracetamol voor de tewerkgestelde zorgverleners ter beschikking zou mogen stellen vanuit de zieken-huisapotheek..." dacht Louis Ide. Njet Fout gedacht van Ide. Het antwoord van mevrouw Onkelinx laat immers aan duidelijkheid niets te wensen over. "De werknemer kan een beroep doen op de medicatie die hij zelf heeft meegenomen of op de voorschriftvrije geneesmiddelen die eventueel door zijn werkgever ter beschikking worden gesteld", antwoordt minister Onkelinx. Ze voegt er meteen de belangrijke randopmerking erbij die stelt dat het ziekenhuis - in dit geval - de OTC-middelen die het ter beschikking houdt van zijn eigen personeel, bewezen in een publieke officina heeft aangekocht. OTC Even een OTC-pilletje vragen aan de ziekenhuisapotheker kan niet, want hij mag niets leveren aan niet-ingeschreven patiënten, zelfs geen OTC-medicatie. Mevrouw Onkelinx gaat zelfs verder als ze zegt dat de ziekenhuisapotheker uitsluitend geneesmiddelen mag afleveren voor de behoeften van de personen die opgenomen zijn in de verzorgingsinrichting, met het oog op een behandeling of een onderzoek en voor zover de geneesmiddelen met dit doel volledig worden verbruikt in de inrichting.