...
Patiënten komen met hun klachten bij de apotheker, de huisarts en daarna de specialist. Vaak is er fysiek niets te vinden. De patiënt brengt geregeld zelf het antwoord aan. Hij is hypergevoelig aan stralingen of een andere milieufactor. Ze ontwikkelen gedragspatronen die de kwaal eerder verergeren dan verhelpen. Op zoek naar een adequate behandeling, vallen ze geregeld in handen van malafide nep-gezondheidsbeoefenaars die hen opzadelen met dure therapieën of nutteloze amuletten. Chemische stoffen Hetzelfde geldt voor alledaagse chemische stoffen die door het overgrote deel van de bevolking zonder probleem worden getolereerd, maar die bij bepaalde personen toch reacties zouden oproepen zonder dat er een verklaringsmechanisme voor te vinden is. Volgens de Hoge Gezondheidsraad zijn er wel overtuigende bewijzen dat psychofysiologische stressresponsen in combinatie met perceptuele en cognitieve factoren belangrijke determinanten zijn van de zelfgerapporteerde effecten van chemische substanties in de omgeving. Denken we daarbij maar aan hyperventilatie als stressrespons en aandacht, overtuiging en angstige verwachtingen als perceptuele en cognitieve factoren. De meest doeltreffende behandeling, blijkt cognitieve gedragstherapie te zijn, al zegt de Hoge Raad zelf dat er tot nog toe geen gecontroleerde studies zijn om dat te bewijzen. Simulatie De Hoge Raad waarschuwt er dan ook voor om de symptomen niet als simulatie te zien maar dat het wel belangrijk is om de diagnose van overgevoeligheid niet te pas en te onpas te stellen omdat deze beschavingsziekte voor een deel door artsen, wetenschappers, milieuactivisten en de media gefaciliteerd wordt en mogelijk zelfs epidemische vormen kan aannemen.