...
En dan, in het midden van die zomerse bedenking, zie ik de waarschuwing van de Orde der Apothekers. Die maakt duidelijk dat het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid van plan is om elke apotheker die zich bezondigt aan 'onwettige uitoefening van de geneeskunde' onverbiddelijk te vervolgen. En neen, het gaat niet (alleen) om diagnosestelling en het opstellen van een therapie of het intraveneus toedienen van geneesmiddelen, want die grens begrijp ik nog wel. Het gaat net zo goed om het vingerprikken voor diabetespatiënten. De apotheker mag toekijken, maar mag het toestelletje zelf niet gebruiken. U weet ondertussen al, beste lezer, dat ik geen apotheker ben. Ik ben een naïeve (?) burger met heel veel interesse voor alles wat met geneesmiddelen en geneeskunde te maken heeft. Laat mij dus toe om te zeggen dat ik hier geen jota van begrijp. Ik heb het bericht twee keer gelezen en me afgevraagd in welke wereldvreemde wereld met wereldvreemde opdrachten ik leef. Een burger kan zonder probleem thuis met zijn vingers nog vol afwaswater of - waarom niet - met de vod waarmee hij net het toilet heeft gepoetst zijn bloedmeting doen. Maar als er sprake van is dat het in de apotheek zou plaatsvinden, dan heet het dat dit een handeling is die 'uit hygiënische overwegingen moet uitgevoerd worden in een ziekenhuisomgeving'. Welke boodschap wil men nu aan de apotheker geven? Dat hij als passieve toeschouwer van achter zijn toog met onderwijzend vingertje maar moet zeggen wat die patiënt moet doen? Dat hij die patiënt, vaak angstig voor het onbekende, niet letterlijk bij de arm mag nemen en hem in vivo mag tonen hoe hij zichzelf moet prikken (met alle hygiënische maatregelen die er bij horen trouwens!)? De apotheker is spilfiguur in het diabetestraject, maar hij moet de patiënt van op het droge leren zwemmen. Ik zie het hem al zeggen: "Duizend keer excuses, maar ik mag dit niet doen. U moet hiervoor naar een ziekenhuisomgeving. Mag ik u de spoedgevallendienst aanbevelen?" Ze zullen daar nogal lachen... En ja, de apotheker wordt zelfs aangespoord om zelftests in zijn apotheek te brengen: bloeddrukmeting, weegschaal... Zo lang hij passieve toeschouwer blijft, is alles ok. In een tijd waarin elke patiënt zonder probleem allerlei (onbetrouwbare) zelftests via internet kan aankopen, weiger je de expertise van een master. En wat gaan we dan in de toekomst doen als de geneeskunde nog meer personaliseert? Wanneer bepaalde geneesmiddelen verbonden zijn aan bepaalde genotypes, eenvoudigweg te bepalen via een vingerprik? Laat mij toe, beste lezer, dat ik er dus niets van begrijp. Maar ja, ik ben ook geen apotheker... Misschien heb ik uitleg nodig van een expert... een master in de psychofarmacologie bijvoorbeeld...