...

Dat zegt toch Dirk Broeckx, en hij kan het weten. Niet alleen als apotheker en een van de meest ingewijden in APB, maar ook als manager en lesgever. "Mentaal ben ik hier eigenlijk al mijn hele beroepsleven mee bezig", bekent hij. "Het is pas de laatste 3 jaar dat ik het in lesmodules heb omgezet. Als apotheker tien jaar vooruit kijken en werken, is een minimum. Al zie ik dat de veranderingen die ik in de eerder verre toekomst had voorzien, nu al in de startblokken zitten of zelfs op kruissnelheid zijn. De evolutie gaat veel sneller dan iedereen had verwacht. Denken we maar aan Recip-e, e-Health, het gedeeld patiëntendossier... Zij zijn nu al realiteit. Zelfs de medicatiefiches zitten al in een pilootproject. Afwachten kan niet meer." Het heden is de toekomst De toekomst is het heden geworden. De wereld verandert zeer snel, sectoren transformeren in ijltempo. De gezondheidssector is relatief lang achtergebleven, maar wordt nu ook meegezogen in de maalstroom. "We kunnen ons daar schrik laten door aanjagen, maar als we die zogenaamde bedreigingen op een positieve manier inbouwen, dan worden die bedreigingen opportuniteiten", denkt Dirk Broeckx. "Wie nu zijn kop in het zand steekt en denkt dat de economische crisis en alle heisa wel over zal gaan, is gedoemd om te mislukken." Toegevoegde waarde Een helikoptervisie kan daarbij helpen. "De apotheker zal meer inspanningen moeten leveren. De focus van het product moet plaatsmaken voor een focus op de toegevoegde waarde. "Met het product alleen, redden we het niet", zegt Broeckx. "We kunnen nu wel bijzonder gelukkig zijn dat het nieuwe remuneratiesysteem erdoor is gekomen, want anders was de situatie voor de apothekers nu al catastrofaal geweest. Maar zelfs met dat nieuwe remuneratiesysteem ontsnappen we niet aan de dalende consumptie. Er zullen minder voorschriften worden voorgeschreven en de patiënt zal in de apotheek minder spenderen. De huidige vergoedingsmassa is nog te veel verbonden aan het product. Net daarom moeten we groeien naar een vergoeding van de service die we als apotheker kunnen bieden. Een service in de vorm van een coördinerende geneesmiddelenzorg bijvoorbeeld. Wat absoluut niet wil zeggen dat we op het terrein van de arts moeten gaan werken. Neen. Niet op het terrein van de arts, maar wel samen met de arts en andere zorgverleners. Samen moeten we farmaceutische zorg uitbouwen, in de eerste plaats naar de chronische patiënt toe. Dat is onze rode draad want een betere farmaceutische zorg van de chronische patiënt, betekent een grotere therapietrouw en daar wordt iedereen beter van. Dat wil zeggen dat de apotheker meer doet dan een product afleveren, dat hij ook aandacht geeft aan de motivatie van de patiënt en die helpt te verhogen." Mentaliteitswijziging De vanzelfsprekende vraag: hoe zal men dat vergoeden? "Ik weet dat nu nog niet. Om die mentaliteitswijziging te bekomen, zal de wereld even op zijn kop moeten draaien en dat bedoel ik niet negatief. Verandering van perceptie op de apotheker en zijn werk, begint trouwens bij de apotheker zelf. Wij hebben geen imagocampagnes nodig. De patiënt ziet de 'daden' van zijn apotheker wel zelf. We moeten dus in eigen huis beginnen, beseffen dat wij een meerwaarde kunnen bieden en wees er maar zeker van dat de patiënt iets over zal hebben voor die meerwaarde. Maar daar moet je als apotheker mentaal ook klaar voor zijn. Die switch, dat innemen van een ander standpunt, die mentaliteitswijziging kun je eigenlijk relatief gemakkelijk leren. Ik kan dat heel concreet maken: sommige kleinere ingrepen kun je onmiddellijk in de apotheek toepassen. Voor andere hebben we wat meer tijd nodig. Maar de noodzaak tot het verleggen van de aandacht voor het product naar de aandacht voor de service is onvermijdelijk. Als we tenminste willen overleven..."