...

Normaal gezien is urine steriel. De urinaire flux (1,5 liter per dag) is de beste verdediging tegen infecties. Het volledig leegmaken van de blaas (4 tot 5 keer per dag), een goede integriteit van het urotheel, de vaginale afscheiding en het prostaatvocht zijn de beste natuurlijke verdedigingsmiddelen van ons organisme. Een besmetting van de urinewegen gebeurt dan ook meestal van onder naar boven. Bij de vrouw Bij jonge vrouwen (en nu laten we de vrouwen buiten beschouwing die lijden aan een afwijking aan de urinewegen) is de meest voorkomende oorzaak van een blaasontsteking het seksueel verkeer. Het maagdenvlies is niet helemaal open en de resten van het maagdenvlies laten de bacteriën toe om tijdens het seksueel verkeer op te stijgen. Het is daarom dat men altijd aanraadt om na een vrijpartij de blaas te ledigen. Een eerste bevalling of het chirurgisch verwijderen van de maagdenvliesresten kan het probleem helpen oplossen. Bij mannen Een urineweginfectie bij de man is nooit banaal. Meestal wijst die immers op een infectie in de nabijgelegen weefsels, vaak de prostaat (prostatitis). De kiemen gaan via de ureter en geraken zo in de prostaatkanalen. Prostatitis gaat gepaard met koorts, spierpijn, hoofdpijn, branderig gevoel bij het wateren, veelvuldig moeten plassen, bloed in de urine. Eens de leeftijd van 60 jaar gepasseerd, vermindert de afscheiding uit de prostaat en een slechte lediging (veroorzaakt door een adenoom) verhoogt de kans op infecties. Bij het kind Bij kinderen is een functionele of anatomische afwijking (reflux) vaak verbonden met urinaire infecties. Die kunnen al vanaf het eerste levensjaar voorkomen. Elke onverklaarbare koortsaanval moet ons doen denken aan een urinaire infectie. Bij het iets oudere kind kan de blaasontsteking het gevolg zijn van een slechte lokale hygiëne of de aanwezigheid van een draadworm. Factoren die meespelen Diabetes (een verhoogd suikerniveau zorgt voor een aangenaam milieu voor de ontwikkeling van bacteriën), immunosuppressie, neurologische aandoeningen (slechte blaaslediging), onevenwicht in de vaginale flora, onvoldoende hygiëne of net overdreven hygiëne, problemen met de stoelgang, onvoldoende vochtopname en de menopauze zijn de meest voorkomende, achterliggende oorzaken van blaasontstekingen. Zij zijn de voedingsbodem van een abnormale groei van kiemen (zoals Escherichia coli, Staphylococcus saprophyticus, enterokokken.) Hoe een diagnostiek stellen? Een teststrip bij de huisarts kan een urinaire infectie bevestigen. Nitrieten wijzen op de aanwezigheid van enterobacteriën en de leucocyten geven dan weer aan dat er een infectie aan het woekeren is. In het geval van recidive gebeurt er eerst een screening met de teststrip, waarop een urinekweek wordt gedaan (24u), gevolgd door een antibiogram (48u) die de diagnose kan bevestigen. In functie van de etiologie zijn verdere onderzoeken noodzakelijk: een echo van de nieren, een cystoscopie, een retrograde cystografie... De behandeling Als de urinaire infectie niet vanzelf overgaat is een korte antibioticatherapie vaak aangewezen. Het is mogelijk die te combineren met een kramp- en pijnstillende behandeling. Als de symptomen na drie dagen behandeling niet verbeteren, dan is een cytobacteriologisch onderzoek van de urine noodzakelijk om een langdurige antibiotische behandeling (10 dagen) in te stellen. Homeopathisch advies Sommige homeopathische behandelingen worden vanaf de eerste symptomen aanbevolen. Ondervraag de patiënt grondig over wat hij voelt, de kleur van de urine en de pijn bij het urineren om een aangepaste therapie voor te kunnen stellen. En de cranberry? Cranberrybessen zijn rijk aan inhibitoren van adhesines. Daardoor kan de Escherichia coli zich minder gemakkelijk aan de wanden van de urinewegen hechten. Een dagelijkse inname van 36mg proanthocyanidinen samen met probiotica heeft zijn doeltreffendheid voor de urinewegen bewezen.