...

Zink is, na ijzer, het meest voorkomende sporenelement in ons lichaam. Het is een essentieel onderdeel van meer dan 100 enzymatische systemen en het komt tussen op het niveau van de spijsvertering en het metabolisme van proteïnen, vetten en suikers, op het niveau van de immuniteit, de groei en ontwikkeling, de testiculaire rijping, wondheling en bij verschillende neurologische processen. Zink is grotendeels aanwezig als twee-waardig kation in organische moleculen en de fysicochemische gelijkenis met koper zorgt voor een antagonistische werking met dat tweede element. Zink werkt bovendien als antioxidant. Aanvoer Het organisme heeft geen zinkreserve en zink wordt voornamelijk uitgescheiden met de stoelgang en de urine. Daarom is het nodig om voortdurend zink aan te voeren. De aangeraden dagelijkse dosis is 11 mg/d voor mannen en 8 mg/d voor vrouwen. Die waarden liggen vanzelfsprekend hoger voor vrouwen die zwanger zijn of borstvoeding geven. Biodisponibiliteit Natuurlijk moeten we ook rekening houden met de biologische beschikbaarheid: dierlijke zink wordt goed geresorbeerd, wat niet het geval is met die van plantaardige oorsprong. Dat komt door de chelatie van zink door het fytinezuur in de plantenweefsels. Net zoals bepaalde pesticiden en bewaarmiddelen zink chelateren. Vegetale oxalaten, caseïne en fosforzuur dat in bepaalde frisdranken aanwezig is, belemmeren de absorptie van zink. Idem voor alcohol, die de eliminatie van zink verhoogt. Wanneer supplementen innemen? In onze contreien baseren we ons vooral op de symptomen van zinktekort, eerder dan het statuut van zink in het bloed te gaan controleren. Symptomen zijn een vermindering van smaak, vertraging van groei of puberale ontwikkeling, visuele problemen, haaruitval, huidproblemen (vooral ter hoogte van de nagels en de lichaamsopeningen), acne, seborroïsche dermatitis, slechte wondheling, vermoeidheid en apathie, diarree... Bepaalde situaties zoals zwangerschap en borstvoeding, intensieve sportbeoefening, gevorderde leeftijd, vegetarisch dieet en alcoholisme kunnen indicaties zijn om over te gaan tot zinksupplementen omdat in die gevallen er meer nood is aan zink of de inname van voldoende zink niet evident is. Toxiciteit Overdosissen zink (dosis hoger dan 200 mg) veroorzaken buikpijn, misselijkheid en braakneigingen, koorts en duizeligheid. Een chronische dosis van 50 tot 150 mg/d kan occasioneel gastro-intestinale problemen geven. Een dagelijkse inname van 25 tot 50 mg/d kan de opname van zink doen verminderen, een verhoging van LDL cholesterol veroorzaken en de fractie HDL doen zakken en het immuunsysteem naar beneden halen. Om die redenen heeft de EFSA besloten dat een dagelijkse aanvoer van meer dan 25 mg/d af te raden is. Dat heeft ervoor gezorgd dat de fabrikanten van lijm voor gebitsprothesen uit voorzorg zink uit hun producten hebben gehaald.'Propriétés diététiques et médicinales de nos aliments et épices', Dr Daniel Wuyts, éd Satas, 2011.