1970: wat een muziekjaar!

Laat ons beginnen met de bekendste band allertijden The Beatles. Let it be werd in 1970 hun zwanenzang. Ringo Starr bracht eerder dat jaar met Sentimental Journey een album vol covers uit, Paul McCartney McCartney en John Lennon John Lennon/Plastic Ono Band. Let it be bevat naast het titelnummer nochtans kleppers als Get back, The Long and Winding Road en Across the Universe dat later zijn naam zou geven aan een gelijknamige niet-documentaire film waarin acteurs heel wat Beatles-nummers zingen. The Rolling Stones kwamen in 1970 niet echt met nieuw werk op de proppen, wel met de liveplaat Get Yer Ya-Ya's Out!. The Beatles of The Stones?, is voor ondergetekende een waardeloze vraag. Als we dan toch een antwoord moeten geven luidt dat ' The Doors'. Die brachten het fantastische Morrison Hotel uit. De twee kanten van de plaat kregen een aparte titel: Hard Rock Cafe en Morrison Hotel. Voor vele critici en luisteraars was het een terugkeer naar hun typische bluesrockstijl. Verrassend genoeg resulteerde dat niet in hits, al zijn nummers als Roadhouse Blues en Peace Frog voor vele melomanen hun favoriete Doors-songs.Van Morrison Jim naar Morrison Van is slechts een kleine stap. Van Morrison bracht in 1970 Moondance uit. Het derde album van de norse Noord-Ierse bard kent een veel optimistischer geluid, met de titeltrack als verpersoonlijking daarvan. Bob Dylan kreeg een lauwe ontvangst bij recensenten en publiek met zijn Self Portrait vol covers van oude folk- en bluesnummers. Het album bevat ook de liveversie van Like a Rolling Stone, het jaar voordien opgenomen op het Isle of Wight festival.Een ietwat gelijkaardig gebrek aan bijval overviel Jimi Hendrix (hij zou later dat jaar overlijden) die met Band of Gypsies voor het eerst een live-album uitbracht zonder de andere leden van zijn 'Experience'. Dan had die andere gitaargod Eric Clapton meer succes in 1970 met de debuutplaat van Derek and the Dominos: Layla and Other Assorted Love Songs en zijn eerste soloplaat Eric Clapton met daarop het wonderlijke After Midnight, geschreven door J.J. Cale Twee artiesten 'hors categorie' brachten een plaat uit in 1970. David Bowie The Man Who Sold the World en Stevie Wonder, Signed Sealed Delivered (I'm Yours). Iedereen kent de titeltracks van beide platen. The Man Who Sold the World verwierf een gigantische nieuwe schare fans toen Nirvana het ' unplugged' coverde. Stevie Wonder coverde op zijn album dan weer We can work it out van The Beatles.Mythische bands als Pink Floyd en Led Zeppelin tekenden eveneens voor nieuw werk met respectievelijk Atom Heart Mother en Led Zeppelin III (wat een briljant nummer blijft die Immigrant Song). Op Déjà Vu maakte Neil Young van Crosby, Stills and Nash een kwartet. Hij schreef er onder andere het tijdloze Helpless voor.Zoals u hierboven al kon lezen, betekende 1970 voor sommige bands of artiesten een begin of een einde. Dat laatste geldt eigenlijk ook voor The Velvet Underground. Na Loaded (met het prachtige Sweet Jane) kwam er wel nog een vijfde album maar daar speelde geen enkel origineel lid op mee.Afsluiten doen we met wat harder werk. In 1970 verscheen Black Sabbath aan het muzikale firmament met liefst twee albums: Black Sabbath en Paranoid. De leden speelden daarvoor al wel samen in minder succesvolle bands. Black Sabbath kreeg terecht de titel 'grondlegger van het heavy-metalgenre'. Zelf nochtans geen grote fan van het genre, kunnen we onmogelijk de kracht, zelfs 50 jaar later, van die eerste twee albums ontkennen. Op de hier besproken soundtrack van de serie Peaky Blinders herontdekten we het fenomenale The Wizzard dat op de eerste plaat staat. Paranoid bevat met de titelsong de bands succesvolste nummer. Toch zijn Iron Man en War Pigs nog grotere muzikale mijlpalen.Helemaal losgaan mag u ten slotte met Fun House van The Stooges, de legendarische band van enfant terrible Iggy Pop. Op hun tweede album staan nummers als Tv Eye, Loose en Down in the Street, nog te horen op de soundtrack van Loro, de Berlusconifilm van Paolo Sorrentino, een regisseur die net als Quentin Tarantino een meester is in het kiezen van songs om zijn beelden te begeleiden. De rauwe prepunk van The Stooges zette de toon voor genres als punk en punkrock, maar zoals geweten is het origineel altijd beter. Vijftig jaar na zijn release blijft Fun House absolute fun.