Apotheker, banketbakker, violist en... chocolatier

Het werkterrein van deze jonge apotheker, nog geen dertig jaar oud, is ruim. Toen Thomas Genonceaux aanvankelijk farmacie ging studeren, was dat met het idee om onderzoek te doen op het gebied van de plantkunde. "Het leek mij het meest geschikte vakgebied voor wat ik zocht, niet noodzakelijk om in de gezondheidssector te werken - het was de wetenschap die mij interesseerde. Naarmate de jaren verstreken, werden de studies meer en meer toegespitst op geneesmiddelen en de patiënt. Ik heb er echt van genoten, maar het was altijd met het oog op onderzoek, en ik was een student-onderzoeker in het laboratorium voor farmacognosie van de UCLouvain. Het was in mijn laatste jaar, tijdens mijn stage in een apotheek, dat ik besefte dat ik het echt leuk vond!" In 2015 had de jonge afgestudeerde twee opties: onderzoeker worden in het laboratorium voor farmacognosie of werken in de apotheek waar hij stage liep in Eigenbrakel. Het was de tweede optie die het haalde: "Ik raakte echt verslingerd aan de apotheek en ik was de universitaire sector toen een beetje beu..." Een jaar later werd hij aangenomen in de apotheek Meurisse die hij in 2018 overnam. "Nogmaals, dit behoorde niet tot mijn basisdoelstellingen, maar toen de eigenaar, Claire Mathys, het mij aanbood, zei ik tegen mezelf dat dit het moment was om te ontplooien. Destijds dacht ik eraan een aggregaat te volgen om ook les te kunnen geven in het middelbaar onderwijs, maar vandaag heb ik er zeker geen spijt van dat ik deze apotheek heb overgenomen." Om hem te helpen heeft hij zich omringd met zijn zus, die ook apotheker is, en zijn moeder, die op 60-jarige leeftijd haar studie als apothekersassistente hervatte om haar zoon bij te staan. Twee andere apothekers maken het team compleet. Dit portret zou niet volledig zijn als we de andere passies van Thomas Genonceaux niet zouden vermelden. Naast zijn activiteiten als apotheker is hij ook een banketbakker en een doorgewinterde violist die lid is van het Symfonieorkest van Nijvel. Waarom viool? "Ik kwam al op jonge leeftijd in contact met muziek omdat mijn vader, een autodidact, gitaar en saxofoon speelt. Toen ik zeven jaar oud was, ontdekte ik tijdens een open dag van de academie tal van instrumenten en toen ik de viool zag, was ik meteen verkocht. Mijn ouders dachten dat het een ramp zou zijn voor zo'n jong kind, maar het werd een succes: ik begon viool te spelen aan de academie in Eigenbrakel waar ik het hele parcours aflegde." "Daarna nam ik kamermuzieklessen en de nu ben ik zeven jaar lid van het Symfonieorkest van Nijvel. Het is een semi-professioneel amateurorkest waar ik de leider ben van de eerste violen. Elke week hebben we een repetitie van twee uur en we geven twee a drie concerten per jaar. Afgelopen november, na een onderbreking van twee jaar, konden we eindelijk weer voor publiek optreden." "Op dit moment zit ik nog op de academie als 'vioolversterker' (om in groepen te spelen) en heb ik een ander instrument gevonden, de altviool. Soms geef ik ook viool- en altvioolles aan jongeren, privé. Ik ben blij met alles, het plezier van het spelen, de concerten, het is heel bevredigend om een resultaat te bereiken dat gedeeld kan worden en waar het publiek blij mee is." Voor Thomas is musiceren synoniem met 'ontsnappen': "Het verandert je ideeën volledig, opent een heleboel deuren en het maakt geweldige uitwisselingen mogelijk. In vergelijking met de apotheek is het extra leuk omdat eigenlijk iedereen van muziek houdt en als je met mensen begint te praten, besef je dat velen van hen ooit geprobeerd hebben een instrument te bespelen... Veel patiënten in de apotheek houden van klassieke muziek, dus ik hang de affiches op om de concerten aan te kondigen, en sommigen komen luisteren... Al die uitwisselingen brengen mensen dichter bij elkaar", zegt hij. Zijn passie voor patisserie kwam pas later, dankzij zijn moeder die vaak taarten en cakes maakte. "Aan het eind van de middelbare school begon ik video's en het tv-programma 'Le meilleur pâtissier' (de Franse versie van The Great British Bake Off, nvdr) te bekijken. Als apotheker, werkend met precieze hoeveelheden, mengsels, emulsies, sprak het me erg aan. Ik leerde alles alleen, en ik kon toch een vrij goed niveau bereiken. Ik had bijna meegedaan aan 'Le Meilleur Pâtissier'; het castingteam zag het wel zitten, maar het is en blijft een Frans programma wat de toegang voor Belgen bemoeilijkt." Maar het is niet uitgesloten dat hij op een dag Mélanie, vier jaar geleden finaliste van de wedstrijd, zal assisteren bij de patisserieworkshops die zij in Nijvel organiseert. De grote uitdaging die Thomas Genonceaux zich drie jaar geleden gesteld heeft en die hij nu met succes aangaat, is chocolatier worden. "Chocolade maken was iets dat ik helemaal niet onder de knie had, het is erg ingewikkeld." In maart zal hij daarom aan de Ecole de Promotion Sociale in Eigenbrakel een opleiding volgen met vijf uur les per week, een stage in een chocoladefabriek en een examen. De eindproef, die onder het oog van een jury moet worden afgelegd, bestaat erin een assortiment pralines en een doosje te maken. Voor onze apotheker, violist en patissier lag het thema voor de hand: zijn vier pralines zullen 'De Vier Seizoenen' worden, uiteraard een verwijzing naar Antonio Vivaldi, en een doosje in de vorm van een in chocolade gebeeldhouwde viool. "Voor de winter heb ik me laten inspireren door de apotheek, want de praline bevat eucalyptuskaramel. Degenen die ervan geproefd hebben, zeiden dat het hen aan keelpastilles doet denken! Voor de herfst is de inspiratie pompoentaart, voor de zomer aardbeientaart, en voor de lente jasmijn." Hij geeft het toe: hij is dol op chocolade. "Het is in feite farmacie. Magistrale bereidingen hebben veel weg van koken! Ik weet niet wie zich door wie heeft laten inspireren, maar als je bijvoorbeeld chocolade smelt, moet je wachten tot het tempert, een beetje zoals wanneer je collargol zetpillen maakt!" "Over drie maanden ben ik apotheker en officieel chocolatier! Binnenkort komt er een assortiment pralines van de apotheek Genonceaux", lacht hij, terwijl hij ons verzekert dat hij de apotheek toch niet in de steek zal laten. "Ik ben heel gelukkig in mijn apotheek, maar daarnaast zou ik graag opleidingen geven in chocolade maken of patisserie." Voor Thomas Genonceaux stonden de laatste drie jaar in het teken van chocolade, maar een ander element dat veel minder controleerbaar is, heeft die mooie tijdlijn verstoord: corona. "De pandemie vergde veel energie, leverde veel stress op, maar het is mijn rol als apotheker om mensen te helpen. Ik denk dat ik de situatie aankon, ook al was het vaak moeilijk en moesten we heel hard werken om het hoofd boven water te houden. Het bracht ons wel dichter bij de patiënten." Toen het vaccinatiecentrum in het Stade Gaston Reiff in Eigenbrakel werd geopend, werd hij gevraagd om de verantwoordelijke apotheker te worden. "Ik wist aanvankelijk niet echt wat het inhield. Ik beheerde de bestellingen van vaccins, materialen, etiketten, personeel, enz. Het was een grote klus, maar ik dacht dat het om een uitzonderlijke taak en om teamwerk ging. Het is voor mij nog altijd een buitenkans om deel uit te maken van dit soort projecten." Het vaccinatiecentrum is in november heropend en Thomas Genonceaux is nog altijd de verantwoordelijke apotheker. "Ik denk dat ze blij met me waren! Tegelijkertijd werd ik ook gevraagd om een van de zes satellietapotheken in Waals-Brabant te zijn om de vaccins voor de huisartsen klaar te maken. Dat komt uiteraard allemaal bovenop de tests die we uitvoeren." Het is duidelijk dat het jaar 2021 voor deze apotheker en leerling-chocolatier heel wat nieuwe ervaringen meebracht. "Ik had nooit gedacht dat ik vaccins zou klaarmaken, tests doen, enz. Daar hadden we nog nooit van gehoord en nu steek ik bijna routinematig wattenstaafjes in de neus van mensen. Dat zijn nieuwe ervaringen die, ondanks alles, geweldig zijn om mee te maken. Je moet nieuwe vaardigheden ontwikkelen, het verhoogt de werkdruk, maar dat is oké. Het beroep van apotheker was al heel compleet en vandaag ontwikkelen we nog meer competenties. Apothekers toestemming geven om te vaccineren is een geweldig idee, al was het maar om de artsen te helpen", besluit Thomas Genonceaux met een grote glimlach.