De naamborden aan de gevel van de familieapotheek Baetslé in Mariakerke geven aan dat hier geschiedenis wordt geschreven. Thierry Baetslé (56) en zijn dochter Camille (26) zijn als vierde respectievelijk vijfde generatie apothekers aan de slag, en dat is wellicht een unicum. De hoogste tijd dus voor uw vakblad om dit verhaal te noteren.
...
" Mijn overgrootvader Remi Baetslé was de eerste apotheker in de familie. Hij heeft de apotheek opgestart in 1885 in Gent, in de Keizer Karelstraat. Twee van zijn zonen hebben die traditie verdergezet. Mijn grootvader Albert Baetslé heeft een tweede apotheek geopend in de buurt van het Sint-Pietersstation, en die is vlak na de oorlog overgenomen door mijn vader", start Thierry Baetslé zijn verhaal. "Een apotheek runnen in die tijd, dat was de tijd van meneer de apotheker. Eertijds had een apotheker een tiental specialiteiten in huis zoals bijvoorbeeld de aspirine, voor de rest was hij bezig met veel magistrale bereidingen. Dat is intussen helemaal veranderd: wij hebben veel meer medicatie in ons aanbod, cosmetica ook, terwijl het aantal magistrale bereidingen een minderheid is geworden. Maar let op, wij maken hier nog altijd hoestsiroop volgens het recept van mijn grootvader Albert." Alhoewel ook Thierry Baetslé opgroeide in de sfeer van de officina koos hij initieel toch voor een andere studierichting: geneeskunde. "Ik heb toch de switch gemaakt naar farmacie na de plotse dood van mijn vader. Toen ik afstudeerde in 1988 heb ik de familieapotheek in Gent overgenomen." Maar die eerste liefde voor medicijnen is altijd een beetje gebleven, krijg ik te horen. "Ik ben altijd geneeskundeboeken blijven lezen. Vandaag is de apotheker een beetje de rechterhand van een arts, daar komt mijn interesse dus goed van pas. En ik houd er ook aan en geef graag extra uitleg aan patiënten." Dat we de apotheker in Mariakerke ontmoeten en niet in Gent heeft alles te maken met zijn echtgenote. Die is van de kust. "Ik kwam als kind vaak en graag naar de kust. We hebben hier uiteindelijk deze apotheek kunnen overnemen, de oude apotheek in Gent is overgelaten." De naambordjes zijn mee verhuisd naar de kust. Daar is intussen ook dochter Camille deeltijds actief. "Ik doe momenteel vervangingen, zo doe ik ervaring op. Ik heb me wel ingekocht en werk sinds de zomer twee dagen per week in Mariakerke. Op termijn wil ik de officina overnemen", klinkt het. "Ik heb haar nooit gepusht in deze of gene richting. Maar dat ze er zelfs al aan denkt om haar kinderen een dubbele achternaam te geven, zodat er mogelijk ooit een zesde generatie Baetslé de apotheek zal runnen, zegt wel iets", laat de fiere papa noteren. Camille: "Ik ben wel fier dat ik de eerste vrouw ben in deze familiezaak. De opleiding en het beroep zijn inderdaad sterk vervrouwelijkt, maar voor mij was farmacie een natuurlijke keuze. Gaandeweg heb ik ook wel ervaren dat apotheker echt wel mijn ding is. Ik heb bijvoorbeeld mijn thesis gemaakt over het proces om nieuwe medicijnen te maken. Heel boeiend, veel labowerk, maar dan heb je nooit contact met patiënten. Terwijl net de sociale interactie een van de toffe aspecten van de job is." Over dat laatste aspect zijn vader en dochter roerend eens: de apotheek speelt een belangrijke rol, als eerstelijnsadviseur en door de laagdrempeligheid. "Daarom zal je ons niet in schort zien. Dat schept afstand en net dat willen we niet. Vergeet niet dat mensen soms sneller hun verhaal doen aan ons dan naar de huisarts te stappen..." De voorbije maanden is dat aspect van laagdrempelige eerstelijnszorg en rol als adviseur extra in de verf gezet. Thierry Baetslé: "In het begin van de coronapandemie zagen we echt mensen die in paniek waren. We moesten vaak de onduidelijke adviezen en richtlijnen bijsturen, mensen de juiste informatie geven. Het heeft ons handenvol extra werk gegeven." Ook inzake de verdeling van mondmaskers en het feit dat patiënten niet meteen naar de huisarts konden, zorgde voor extra toeloop. "Wij voel(d)en ons achteruitgesteld, in de steek gelaten zelfs. Terwijl wel duidelijk is geworden dat we wel degelijk een belangrijke schakel waren en zijn in de hele gezondheidsketen", dixit de vader. Het gevolg is bijvoorbeeld dat ook deze apotheker nog heel wat mondmaskers in voorraad heeft. "De mensen kwamen er eerst bij ons vragen, dan zou de overheid en/of de gemeenten ze verdelen en plots gingen de warenhuizen ze verkopen. En nu zouden wij ze gratis moeten verdelen? Nee, dat is echt geen fraaie episode." Toch hebben de voorbije maanden evenzeer het belang van empathie en psychologie in het runnen van een apotheek geïllustreerd, stellen mijn beide gesprekspartners. "Dat sociale, de dienstverlening, het luisteren naar het verhaal van mensen, empathie hebben, het zijn aspecten van ons beroep die je niet mag onderschatten. Maar dat maakt het net zo boeiend. En aangezien we intussen al aan de vijfde generatie zijn, zit dat misschien wel genetisch bij ons ingebakken, zeker?"