'Winnen is altijd het doel!'

Hoe komt een Franse snowboarder ertoe om farmaceutische wetenschappen te gaan studeren in België? "Ik kom uit het noorden van Frankrijk, uit een klein dorpje op 10 km van Arras, waar geen bergen of sneeuw te bespeuren zijn. Ik had dus al een tijdje in België getraind op indoor pistes, met kunstsneeuw. Ik bracht hier zo veel tijd door dat ik er ben gaan wonen en mijn studies farmaceutische wetenschappen aan de ULB heb gedaan. Daarna heb ik de Belgische nationaliteit aangenomen omdat ik me hier goed voel en ik denk ook dat ik hier zal blijven", zegt Anne-Sophie Lechon, die nu in het Waals-Brabantse Braine-le-Château woont. In tegenstelling tot het snowboarden, zit de farmacie wel in de familie, want haar moeder heeft een apotheek in Frankrijk. "Ik heb altijd in een apotheek gewoond, ik vond het leuk en toen ik met de studies begon, wist ik dat ik in een apotheek zou gaan werken." Vandaag werkt Lechon samen met haar moeder en pendelt ze van een Franse apotheek naar een Belgisch vaccinatiecentrum (in Eigenbrakel), om voeling te houden met de farmaceutische wereld aan deze kant van de grens, waar ze op een dag misschien voltijds zal werken. Deze nogal ongebruikelijke professionele regeling stelt haar in staat haar passie voor snowboarden, die ze op 13-jarige leeftijd ontdekte, uit te leven. In die tijd nam haar moeder haar regelmatig mee om te trainen in de overdekte sportzaal in Komen. Daar bereikte ze door hard werk een heel behoorlijk niveau. Op 15-16-jarige leeftijd kreeg ze haar eerste sponsor en kon ze deelnemen aan wedstrijden. "Tijdens mijn studies moest ik het rustiger aan doen, ik kon niet twee keer per week plus weekends gaan trainen. Ik had er mij al bij neergelegd dat mijn niveau zou dalen, maar de aangename verrassing was dat ik de draad gewoon weer kon oppikken en dat het algemene niveau niet zodanig was gestegen dat ik het niet meer kon bijhouden. Sinds ik werk, train ik één keer per week en in het weekend." Tijdens haar studies kon ze dankzij joggen, fietsen en bodybuilding haar conditie onderhouden met het oog op haar terugkeer naar de snowboardcompetentie. Bij freestyle snowboarden zijn er verschillende disciplines: bij slopestyle moet je figuren en sprongen uitvoeren op een hindernisparcours, en bij big air lanceer je jezelf van een soort trampoline om zoveel mogelijk bochten en wendingen te maken. "Omdat ik beter was geworden, werd ik opgemerkt door Frankrijk. Ik deed een seizoen met de Franse federatie en ik werd vice-kampioen van Frankrijk. Toen ik begon met mijn studies deed ik alleen nog aan jibbing; springen, glijden bovenop voorwerpen zoals rails. Voorlopig is daar nog geen officieel circuit voor in België. Maar er zijn wel grote wedstrijden in het buitenland. Mijn huidige sponsor steunt me al bijna tien jaar, ik krijg twee boards per jaar, kleding en ander materiaal en hij stelt me in staat om deel te nemen aan belangrijke wedstrijden. Ik denk dat ik in de Europese top voor meisjes zit. Jibbing is nog geen olympische discipline, maar kan het wel worden. Maar als het zover is, ben ik wellicht te oud om deel te nemen!" Voor de sportieve apotheker zijn er zeven à acht wedstrijden per jaar, waaronder drie belangrijke: "Ik zou deelnemen aan een wedstrijd in Oekraïne, ik had mijn uitnodiging op zak maar ik brak bijna mijn kuitbeen in december. Ik was ook uitgenodigd op 4 november in de VS, maar de grenzen gingen pas op 8 november weer open! Ten slotte zou er op 8 januari een internationale wedstrijd in Nederland worden gehouden, maar die werd uitgesteld, "betreurt ze. "Maar het plan is nog steeds om dit jaar een overwinning te behalen!" Hoewel je geen grote hellingen nodig hebt om te jibben, gaat Anne-Sophie Lechon twee keer per jaar naar de bergen. "De oefeningen zijn indoor en outdoor hetzelfde en soms is indoor beter omdat je dan niet met weersomstandigheden te maken hebt, maar er is geen vergelijking met de bergen!" Snowboarden en competitie zijn synoniem met blessures. De apotheker zegt dat zij in dit opzicht veel geluk heeft gehad. "Toen ik jonger was, heb ik mijn polsen minstens drie keer gebroken: dat is het lot van een beginneling. Daarna heb ik een verstuikte enkel gehad en ik heb geen laterale gewrichtsband meer in mijn duim... Al bij al heb ik geluk gehad, maar de laatste twee jaar, toen ik mezelf weer toestond risico's te nemen, kwamen ook de blessures: een dubbele breuk van de humerus, een loslating van het periosteum, van het kuitbeen en microfracturen van het tibiale plateau. Maar het houdt me niet tegen omdat ik elke keer weer zin heb om verder te doen." Anne-Sophie Lechon is nogal introvert en gelooft dat snowboarden haar veel heeft bijgebracht toen ze jonger was. "Het is een nogal mannelijke discipline, dus slagen als meisje heeft me zelfvertrouwen gegeven, ook al ben ik nog altijd niet de persoon die het meeste zelfvertrouwen heeft. Ik heb ook geleerd hoe ik met stress en uitdagingen moet omgaan, ook al blijkt dat bij examens niet altijd te werken! Tot twee jaar geleden had ik niet echt een techniek om met druk om te gaan. Voordat ik een nieuwe truc probeer, concentreer ik me met behulp van ademhalings- en visualisatietechnieken." Op de Olympische Spelen van Peking, die tot 20 februari duren, heeft België slechts één snowboardster, Evy Poppe, afgevaardigd om deel te nemen aan de slopestyle- en big air-wedstrijden. Anne-Sophie Lechon heeft deze momenten niet gemist, zeker nu ze door een recente valpartij (tijdens een wandeling met de hond) zes maanden rust moet houden. Brute pech, nu ze zo uitkeek naar de heropstart van de competitie in 2022...